'യോഗ'യെ ശാസ്ത്രീയമായി വിശദീകരിക്കാം!

 തിരുവനന്തപുരത്ത്  പുല്ലുവിളയിലുള്ള ശാന്തിഗ്രാം സമഗ്രാരോഗ്യപരിപാലന ഗവേഷണകേന്ദ്രം (ഫോൺ: 0471  2269780, 6452511) പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുള്ള 'അക്യുപങ്ചർ അക്യുപ്രഷർ' എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ഡോ. മേഴ്‌സി മുരിക്കൻ  (ഡോ. മേഴ്‌സി ബി. എസ്സി., എം. ബി. ബി. എസ്. ബിരുദധാരിണിയാണ് ഗ്രാമങ്ങളിൽ പാവപ്പെട്ടവരുടെ വൈദ്യസഹായത്തിനായി ചെലവുകുറഞ്ഞതും പാർശ്വഫലങ്ങളില്ലാത്തതും സാധാരണക്കാർക്ക് പ്രായോഗികവുമായ രോഗചികിത്സാമാർഗങ്ങൾ തേടിയുള്ള ഗവേഷണത്തിനിടയിലാണ് അവർ അക്യുപങ്ചർ അക്യുപ്രഷർ ചികിത്സാരീതികളുടെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കുന്നത്. തുടർന്ന്  ചൈനയിൽ ചെന്ന് അവയിൽ ഉന്നതനിലയിൽ പരിശീലനം നേടുകയും ഇന്ത്യയിൽ ആയിരക്കണക്കിന് ഗ്രാമീണർക്ക്  പരിശീലനം നല്കുകയും ചെയ്തു. അവർ എഴുതിയ പുസ്തകം ഇന്ത്യയിൽ വിവിധ ഭാഷകളിൽ ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്.) അതിൽ മാവോ സേതൂങ്ങിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ  ചൈനയിൽ അതിപുരാതനമായ അക്യുപങ്ചർ പ്രയോഗിക്കുന്നത് വ്യാപകമാക്കിയ സംഭവത്തെപ്പറ്റി ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു:

''പുരാതന കാലം മുതൽ ചൈനയിൽ നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചികിത്സാരീതിയാണ് അക്യുപങ്ചർ. ...ചൈനയിലാണ് അക്യുപങ്ചർ ചികിത്സയുടെ തുടക്കമെന്ന് പറയുന്നുവെങ്കിലും ഭാരതത്തിൽ ഇത് പുരാതനകാലംമുതൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായി പറയുന്നുണ്ട്. അന്ന് മൂർച്ചയുള്ള കല്ലുകളാണ് ഭാരതത്തിലും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ....1949-ൽ ചൈനയിലുണ്ടായ സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവത്തോടുകൂടി അക്യുപങ്ചർ കൂടുതൽ പ്രചാരത്തിലായി. അക്യുപങ്ചർ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്നത് രാജ്യസ്‌നേഹത്തിന്റെ അടയാളമായി കണക്കാക്കി....1970ലാണ് ചൈന അവളുടെ വാതിലുകൾ പുറംലോകത്തിനായി തുറന്നത്. തുടക്കത്തിൽ വെസ്റ്റേൺ മെഡിക്കൽ ഡോക്ടേഴ്‌സിന് ഇത് അംഗീകരിക്കാൻബുദ്ധിമുട്ട തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നീട് അതിന്റെ നല്ലഫലങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ അവർക്കും അത് അംഗീകരിക്കേണ്ടിവന്നു. ഇന്ന് പല രാജ്യങ്ങളിലും ഇത് പ്രബല്യത്തിലുണ്ട്. ഇതിന് ശാസ്ത്രീയമായ വിശകലനം കൊടുക്കാൻ പറ്റാത്തതുകൊണ്ടാണ് പല പാശ്ചാത്യ കോഴ്‌സിനും ആദ്യം ഇതിനോട് എതിർപ്പുണ്ടായത്. അക്യുപങ്ചറിനെ പാശ്ചാത്യ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെ കാണാൻ ശ്രമിക്കരുത്. അതിന് അതിന്റേതായ കാഴ്ചപ്പാടുണ്ട്. ആ തത്ത്വത്തിലൂടെ ചിന്തിച്ചാൽ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കും.''

ഇതു വായിച്ചപ്പോൾ മാവോ സേതൂങ് കേരളത്തിലായിരുന്നു ജീവിച്ചിരുന്നതെങ്കിൽ എന്നു ഞാൻ ഒന്നു സങ്കല്പിച്ചുപോയി. ഇപ്പോൾ ആയുർവേദത്തിന്റെ ഭാഗമായി പറയാറുണ്ടെങ്കിലും തികച്ചും കേരളീയമായ, മർമശാസ്ത്രത്തിൽ പറയുന്ന മർമങ്ങൾതന്നെയാണ് അക്യുപങ്ചർ പോയിന്റുകൾ. (നമ്മുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആന്തരികാവയവങ്ങളായ കരൾ, ഹൃദയം, ശ്വാസകോശം, ചെറുകുടൽ, വൻകുടൽ,  ആമാശയം, വൃക്കകൾ, മൂത്രാശയം, പിത്താശയം, സ്പ്ലീൻ എന്നിവയുടെ അവസ്ഥ ആ ബിന്ദുക്കളിൽ സ്പർശിച്ചുനോക്കി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും എന്നത് നമുക്കും പണ്ടുണ്ടായിരുന്ന ഒരറിവായിരുന്നിരിക്കാം.) അതും നാട്ടുവൈദ്യവും യോഗായും ജനകീയമാക്കിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു മുന്നേറ്റം അദ്ദേഹം നയിക്കുമായിരുന്നില്ലേ എന്നും ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പേരിൽ ആരെല്ലാം എതിർത്താലും ജനങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം നിന്ന് വിപ്ലവം സുസാധ്യമാക്കുമായിരുന്നില്ലേ എന്നുമാണ് ഞാൻ ചിന്തിച്ചുപോയത്.

യുക്തിവാദികളായ എ.ടി. കോവൂരിന്റെയും എം. സി. ജോസഫിന്റെയും ഒക്കെ കൃതികളുടെയും 'യുറീക്ക'യുടെയും ശാസ്ത്രസാഹിത്യപരിഷത്തിന്റെയും ഒക്കെ സ്വാധീനത്തിൽ വളർന്നുവന്നയാളാണ് ഞാൻ. തുടർന്ന് 1982-ൽ നാരായണഗുരുവിന്റെ ദർശനത്തെക്കുറിച്ച് നിത്യചൈതന്യയതിയുടെ അടുത്തിരുന്നു പഠിക്കാൻ ഒരു വലിയ അവസരം എനിക്കു കിട്ടി. മനസ്സിനെ ശരീരത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തന്നെ കാണണമെന്നും ഔഷധങ്ങളിലൂടെയും മയക്കുമരുന്നുകളിലൂടെയും വൈദ്യതഷോക്കിലൂടെയും മസ്തിഷ്‌കത്തിൽ രാസവൈദ്യുത പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ട് മനസ്സിനെ സ്വാധീനിക്കാൻ കഴിയുന്നത് അതുകൊണ്ടാണെന്നും അദ്ദേഹം വ്യക്തമാക്കി. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ വികാര-വിചാര- ഭാവനകളോടൊപ്പം മസ്തിഷ്‌കത്തിലുണ്ടാകുന്ന രാസവൈദ്യുത പ്രവർത്തനങ്ങളും മനസ്സിലും ശരീരത്തിലുമുണ്ടാകുന്ന രോഗങ്ങളെ മാറ്റാൻ സഹായകമാക്കാവുന്നതല്ലേ എന്നു ഞാൻ അപ്പോൾ ചോദിച്ചു.

അതിനു മറുപടിയായി താൻ വളരെ വർഷം മുമ്പ് പക്ഷാഘാതംബാധിച്ച് മെഡിക്കൽകോളജിൽ കിടന്നപ്പോൾ  തന്റെ ശരീരത്തിനു ചലനശേഷി തിരിച്ചുകിട്ടാൻ ഇടയില്ലെന്നു ഡോക്ടർമാർ പറഞ്ഞതു കേട്ട സംഭവം പറയുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. കേൾക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനുമുള്ള ശേഷി എന്നൊരു പൊരി തന്റെ ബോധത്തിലുണ്ടെന്ന ഉൾക്കാഴ്ചയിൽനിന്ന് ആ പൊരി ഊതിക്കത്തിച്ച് ശരീരത്തിന്റെ മുഴുവൻ ചലനശേഷിയും വീണ്ടെടുത്ത സംഭവം. അത് അറിയാനിടയായതാണ് എന്റെ ശാസ്ത്രബോധത്തെ ഒരേസമയംതന്നെ ഭൗതികവും ആത്മീയവുമാക്കിയത്; ഭൗതികതയെയും ആത്മീയതയെയും സമന്വയിച്ചു ഗ്രഹിക്കാനുള്ള ശേഷി എനിക്കു തന്നത്.

കുടുംബശാന്തി ഒരു മനശ്ശാസ്ത്രസാധന, യോഗപരിചയം, വേദാന്തപരിചയം, ഭാരതീയ മനശ്ശാസ്ത്രത്തിന് ഒരാമുഖം, ഭാരതീയ മനശ്ശാസ്ത്രം, മനശ്ശാസ്ത്രം ജീവിതത്തിൽ മുതലായ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൂടെ നിത്യചൈതന്യയതി ആധുനികശാസ്ത്രത്തിനും അപ്പുറമുള്ളതെങ്കിലും അതിനും സമ്മതിക്കാനാവുന്ന കുറെ സത്യങ്ങൾ നമുക്ക് കാണിച്ചുതന്നിട്ടുണ്ട്.  എന്നാൽ യോഗായും ആയുർവേദവും ഉൾപ്പെടെയുള്ള പഴയ ചികിത്സാരീതികളുടെ  ശാസ്ത്രീയതയെപ്പറ്റിയുള്ള എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി കിട്ടിയത് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായ ചില അനുഭവങ്ങളെത്തുടർന്നാണ്.

1998-ൽ എന്റെ ഭാര്യ തങ്കമ്മയ്ക്ക് ഒരു രോഗാവസ്ഥ ഉണ്ടായി.  എനിക്കന്നു പരിചയമുണ്ടായിരുന്നു എല്ലാ ചികിത്സാവിധികളിലൂടെയും രോഗനിർണയം നടത്തുന്നതിനു ശ്രമിച്ചെങ്കിലും എല്ലാവരും പരാജയപ്പെട്ടു നില്ക്കുന്ന സാഹചര്യത്തിലായിരുന്നു, ഒരു നിയോഗംപോലെ, ഒരു ചികിത്സകന്റെ മുമ്പിൽ ഞങ്ങൾ എത്തിപ്പെടുന്നത്. ആഹാരോർജത്തിലൂടെ ആരോഗ്യം എന്ന കാഴ്ചപ്പാടോടെയുള്ള മാക്രോബയോട്ടിക്‌സ് എന്ന ചൈനീസ് ചികിത്സ പ്രചരിപ്പിക്കാനായി കാനഡയിൽനിന്ന് ഇന്ത്യയിലെത്തിയ ഡോ. ജോർജ് ഡേവിഡ് ആയിരുന്നു ആ ചികിത്സകൻ. പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് ഗുരു നിത്യചൈതന്യയതിയുടെ 'അപൂർവവൈദ്യന്മാർ' എന്ന പുസ്തകത്തിൽ മാക്രോബയോട്ടിക്‌സിനെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ടല്ലോ എന്ന് ഓർമവന്നു. (1987-ൽ അതെഴുതുമ്പോൾ ഞാൻ ഗുരുവിനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു.) ഏതായാലും മക്രോബയോട്ടിക്‌സ് എന്റെ ഭാര്യക്ക് രോഗമുക്തി നല്കി. ഞങ്ങളും അതിന്റെ പ്രചാരകരായി. (തങ്കമ്മ ഡോക്ടർ ജോർജ് ഡേവിഡ് നിർദ്ദേശിക്കുന്ന ആഹാരക്രമങ്ങൾ രോഗികൾക്കു മലയാളത്തിൽ എഴുതിക്കൊടുക്കുന്ന ഡയറ്റീഷ്യനായി മാറി. ഞാൻ 'അന്നധന്യത' എന്ന മാസികയിലൂടെ രോഗികളുടെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെയും അനുഭവങ്ങളും അറിവുകളും ലോകത്തിനു മൂന്നു വർഷം പകർന്നുകൊടുത്തു.)

'യോഗാ'യും പാരമ്പര്യചികിത്സകളുമൊക്കെ 'ഹൈന്ദവം' എന്നു പറഞ്ഞ് തിരസ്‌കരിക്കുന്നതല്ല, ശാസ്ത്രീയത. പിന്നെയോ, ഫിസിയോളജിക്കൽ സൈക്കോളജിക്കും ന്യൂറോളജിക്കും അപ്പുറമുള്ള, ഒരുപക്ഷേ നാനോ ന്യൂറോളജിക്കും ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലാത്ത കാരണങ്ങളെന്തെന്ന് അന്വേഷിച്ച്  കാരണം വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ വരുംതലമുറ അതു കണ്ടെത്തും എന്ന ബോധ്യത്തോടെ വിനയാന്വിതരാകുന്നതാണ് യഥാർഥ ശാസ്ത്രീയത എന്നു ഞാൻ ഇന്നു കരുതുന്നു.

മാക്രോബയോട്ടിക്‌സിൽ രോഗനിർണയത്തിനും താത്കാലിക രോഗശമനത്തിനും അക്യുപങ്ചർ പോയിന്റുകൾ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ഇങ്ങനെ നടത്തുന്ന രോഗനിർണയം ആധുനിക സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന സ്‌കാനിങ്ങുകളോടു പൊരുത്തപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്നാണ് നിഷ്പക്ഷമതികളായ ശാസ്ത്രജ്ഞർ പഠിക്കേണ്ടത്. ഓരോ ആന്തരികാവയവത്തിനും ആവശ്യകമായ ഊർജം സമതുലിതമാക്കുന്ന വിധത്തിൽ ആഹാരത്തിൽ മാറ്റം വരുത്തിയാലേ പൂർണമായ രോഗശമനമുണ്ടാകൂ എന്നാണ് മാക്രോബയോട്ടിക്‌സ് പറയുന്നത്. അതും ശാസ്ത്രീയപഠനത്തിനു വിധേയമാക്കാവുന്നതാണ്. മാക്രോബയോട്ടിക്‌സ് നിർദേശിച്ച ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും ശരീരഘടനയ്ക്കനുസൃതമായി ആന്തരികാവയവങ്ങളിലെ ഊർജ അസന്തുലിത്വം പരിഹരിക്കുന്ന ആഹാരക്രമം ഉപയോഗിച്ച് കാൻസറിൽനിന്നും ഹൃദ്രോഗത്തിൽനിന്നും കിഡ്‌നി ഡയാലിസിസിൽനിന്നുമെല്ലാം മോചിതരായ രോഗികളുടെ അനുഭവങ്ങൾ ഞാൻ മൂന്നു വർഷം മാക്രോബയോട്ടിക്‌സിന്റെ പ്രചാരണത്തിനായി നടത്തിയ 'അന്നധന്യത'യിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതു കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കാൻ സന്ദർശിക്കുക: 

യോഗാസനങ്ങൾ അഷ്ടാംഗയോഗത്തെക്കാൾ ഹഠയോഗത്തിന്റെ ഭാഗമാണെങ്കിലും ഓരോ ആസനത്തിലും മനോശാരീരികസംഘാതത്തിനുണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങൾ ശാസ്ത്രീയമായി പഠിക്കാവുന്നതും പഠിക്കേണ്ടതുമാണ്. ആധാരചക്രങ്ങളും മർമങ്ങളും സൂക്ഷ്മദർശിനികളുപയോഗിച്ച് കാണാൻ കഴിയില്ല.

 

ആധാരചക്രങ്ങളുടെയും മർമങ്ങളുടെയും  അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള സാധനകളുടെയും നൂറ്റൊന്ന് ആവർത്തിച്ച ഔഷധങ്ങളുടെയും ഒക്കെ ഫലമായി രോഗശമനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട് എന്നു കണ്ടെത്തുന്നപക്ഷം മസ്തിഷ്‌കത്തെയും രോഗനിവാരണത്തിനു സഹായകമാകാവുന്ന ശാരീരികസ്രവങ്ങളുടെ ഉത്പാദനത്തെയും നിയന്ത്രിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതിനാലായിരിക്കും അതെന്ന്  വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ കഴിയുന്നിടത്തല്ലേ യഥാർഥ ശാസ്ത്രീയത?

യോഗയെപ്പറ്റി പഠിക്കുമ്പോൾ പതഞ്ജലിയുടെ അഷ്ടാംഗയോഗത്തിലെ യമം, നിയമം, ആസനം, പ്രാണായാമം, പ്രത്യാഹാരം, ധാരണ, ധ്യാനം, സമാധി എന്നീ ഓരോ പടികളും നമ്മുടെ മനശ്ശാന്തിയെയും അതിന്റെ ഫലമായുണ്ടാകുന്ന രോഗശാന്തിയെയും എങ്ങനെ സഹായിക്കുന്നു എന്നാണ് നാം പഠിക്കേണ്ടത്.

അക്യുപങ്ചർ ബിന്ദുക്കൾ നമ്മുടെ ഏതേത് ആന്തരികാവയവങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പട്ടവയാണെന്നും ആ അവയവങ്ങൾ പരസ്പരം എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ താവോ ദർശനത്തിലെ പ്രതീകാത്മകമായ ഒരു സങ്കല്പനത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനമുപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.

യിൻ-യാങ്ങ് ധ്രുവങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടാകുന്ന രൂപാന്തരത്തിന്റെ അഞ്ചുഘട്ടങ്ങൾക്ക് ഏറ്റം നല്ല ഉദാഹരണം പ്രഭാതം, മധ്യാഹ്നം, അപരാഹ്നം, സായാഹ്നം, രാത്രി എന്നിവയാണ്. ഈ സമയങ്ങളിലോരോന്നിലും ശക്തമാകുന്ന ഊർജങ്ങൾക്ക് യഥാക്രമം ആരോഹണോർജം, സജീവോർജം, അവരോഹണോർജം, സാന്ദ്രോർജം, പ്ലവനോർജം എന്നിങ്ങനെ പേരുകളുണ്ട്. അവയെ യഥാക്രമം പ്രതീകാത്മകമായി വൃക്ഷോർജം, അഗ്ന്യൂർജം, ഭൗമോർജം, ലോഹോർജം, ജലോർജം എന്നിങ്ങനെയും വിളിക്കാറുണ്ട്.

''അഗ്നി ഭൂമിയുടെ മാതാവാകുന്നു. ഭൂമി ലോഹങ്ങളുടെ മാതാവാണ്. ലോഹം ജലത്തിന്റെ മാതാവാണ്. ജലം വൃക്ഷത്തിന്റെ മാതാവാണ്. വൃക്ഷം അഗ്നിയുടെ മാതാവാണ്'' എന്ന ആ പ്രതീകാത്മകമായ ചൈനീസ് പഞ്ച ചൈതന്യ സിദ്ധാന്തം നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ മുഖ്യ ആന്തരികാവയവത്തിന്റെയും ഊർജസ്വഭാവവും അവയവങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും സമഗ്രമായി മനസ്സിലാക്കാനും ആധുനികശാസ്ത്രവും സമ്മതിക്കുന്ന ചില ശരീരശാസ്ത്ര തത്ത്വങ്ങൾ സുഗ്രഹമാക്കാനും സഹായകമാണ്.

അതായത് വൃക്ഷം (വിറക്) തീക്ക് ഇന്ധനമാകുന്നതും തീയ് ചാരമായി മണ്ണിന്റെ ഭാഗമാകുന്നതും മണ്ണിലെ സാന്ദ്രതയേറിയ ഭാഗം ലോഹമാകുന്നതും ലോഹങ്ങൾ ഉരുകി ദ്രാവകരൂപം പ്രാപിക്കുന്നതും ഓർമയിൽ വച്ചാൽ പോഷണചക്രവും വൃക്ഷം ഭൂമിയെ പിളർക്കുന്നതും ഭൂമി ജലത്തെ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നതും ജലം തീയ് കെടുത്തുന്നതും തീയ് ലോഹത്തെ ഉരുക്കുന്നതും ലോഹം (കോടാലി) വൃക്ഷം മുറിക്കുന്നതും ഓർമയിൽ വച്ചാൽ നിയന്ത്രണചക്രവും എളുപ്പം ഓർമിക്കാൻ സഹായിക്കും.

അതായത് വൃക്ഷം - അഗ്നി - ഭൂമി - ലോഹം - ജലം - വൃക്ഷം എന്നിങ്ങനെ പോഷണചക്രവും വൃക്ഷം - ഭൂമി - ജലം - അഗ്നി - ലോഹം - വൃക്ഷം എന്നിങ്ങനെ നിയന്ത്രണചക്രവും എളുപ്പം ഓർമിക്കാം.

ഈ ഊർജങ്ങളുമായി നമ്മുടെ ആന്തരികാവയവങ്ങളും ആഹാരസാധനങ്ങളും എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കാൻ ശ്രമിക്കാം.

കരളും പിത്താശയവും പ്രവർത്തിക്കാൻവേണ്ട ആരോഹണോർജം അടങ്ങുന്ന ആഹാരസാധനങ്ങൾ ഇലക്കറികൾ, കാരറ്റ്, ചെറുപയർ, കൂണുകൾ മുതലായവയാണ്. കൂടാതെ പൊതുവേ പറഞ്ഞാൽ പുളിരസമുള്ള ആഹാരസാധനങ്ങൾക്ക് ആരോഹണോർജമാണുള്ളത്.

സജീവോർജമുപയോഗിച്ചാണ് ഹൃദയവും ചെറുകുടലും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. നെല്ലിക്കാ, വെണ്ടയ്ക്കാ മുതലായവയിലും പാവയ്ക്കാ മുതലായ കയ്പുരസമുള്ള എല്ലാ ആഹാരസാധനങ്ങളിലും സജീവോർജമുണ്ട്.

പ്ലീഹ / പാൻക്രിയാസ്, ആമാശയം എന്നിവ പ്രവർത്തിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന അവരോഹണോർജം ഉള്ള ആഹാരസാധനങ്ങൾ - കാബേജ്, മത്തങ്ങാ, മധുരക്കിഴങ്ങ്, ഉരുണ്ട ആകൃതിയുള്ള പച്ചക്കറികൾ മുതലായവ - മധുരമുള്ളവയാണ്.

സാന്ദ്രോർജം ഉപയോഗിച്ചു പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആന്തരികാവയവങ്ങൾ ശ്വാസകോശങ്ങളും വൻകുടലുമാണ്. പെരുകിലംവേര്, മുള്ളങ്കി, താമരക്കിഴങ്ങ്, കുരുമുളക്, ഏലയ്ക്കാ, മല്ലി, മുളക്, ഗ്രാമ്പൂ, ജീരകം മുതലായവയുടെ ഊർജം സാന്ദ്രോർജമാണ്. ഇവ പൊതുവേ എരിവുള്ളവയാണ്.

വൃക്കകളും മൂത്രാശയവും പ്രവർത്തിക്കാൻ വേണ്ട പ്ലവനോർജം ഉള്ള ആഹാരസാധനങ്ങളാണ് സോയാബീൻസും സോയാസോസും കടൽസസ്യങ്ങളും. ഇവ പൊതുവേ ഉപ്പുരസമുള്ളവയാണ്.

ഇതുപോലെ  ഭാരതീയമായ പുരാണതിഹാസങ്ങളിലെയും വേദോപനിഷത്തുകളിലെയും പ്രതീകാത്മകതയെയും അതിൽനിന്നു കണ്ടെത്താനായേക്കാവുന്ന ശാസ്ത്രതത്ത്വങ്ങളെയും നാം അംഗീകരിക്കുകയും വ്യാഖ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. അതിലൂടെയേ നമുക്ക് ഹിന്ദുത്വ വിഭാഗീയത യുടെയും സങ്കുചിതത്വത്തിന്റെയും സ്ഥാനത്ത് ആഗോളവും സാർവത്രികവും സുസ്ഥിരവുമായ      ശാസ്ത്രീയ വികാസം നേടാനാവൂ.

ശാസ്ത്രീയതയെയും ദാർശനികതയെയും സമന്വയിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന, നിത്യചൈതന്യയതിയുടെ ഗുരുവായ നടരാജഗുരുവിന് അത് പകർന്നുകിട്ടിയത് നാരായണഗുരുവിൽനിന്നായിരുന്നു. നാരായണഗുരുവിന്റെ 'ദർശനമാല' എന്ന സംസ്‌കൃതകൃതിയിലെ സമഗ്രദർശനവും ആധുനികശാസ്ത്രദർശനങ്ങളും ചേർത്തുവച്ച് നടരാജഗുരു An Integrated Science of the Absolute-ഉം നിത്യചൈതന്യയതി Psychology of Darsanamala-യും രചിച്ചത് അങ്ങനെയാണ്.

വൈരുദ്ധ്യാധിഷ്ഠിതമായ, അഥവാ ദ്വന്ദാത്മകമായ, ഭാരതീയ ശൈലിയിൽ പറഞ്ഞാൽ യോഗാത്മകമായ, (dialectical) ദാർശനിക അടിത്തറയുള്ളതായിരിക്കണം, ശാസ്ത്രീയത.

നാരായണഗുരു എല്ലാറ്റിനെയും ശാസ്ത്രീയമായി സമീപിച്ചിരുന്നയാൾ ആയിരുന്നു. ജനങ്ങൾ എവിടെ നില്ക്കുന്നോ അവിടേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്ന് പറയാനുള്ളത് പറയുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം. ജാതിക്കെതിരെ എഴുതിയ 'ജാതിനിർണയം' എന്ന കൃതി സംസ്‌കൃതത്തിൽ തുടങ്ങിയതിൽപ്പോലും എതിർകക്ഷി നില്ക്കുന്നിടത്തു ചെന്ന് അവരുടെ ഭാഷയിലും അനിഷേധ്യമായ വാദമുഖങ്ങളുപയോഗിച്ചും ഒന്നിനെയും പ്രത്യക്ഷമായി എതിർക്കാതെ കാര്യങ്ങൾ യുക്തിഭദ്രമായി വ്യക്തമാക്കുന്ന ശാസ്ത്രീയസമീപനം കാണാം. അരുവിപ്പുറം പ്രതിഷ്ഠയിൽപ്പോലും ആ ശാസ്ത്രീയസമീപനമുണ്ട്.