കോവിഡെത്തവെ സർഗധന്യർക്കതും
നിത്യവും പൂ വിടർത്തുന്ന
പൂമരം
തന്നിലുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിങ്ങുണർന്നുണർ-
വെങ്ങുമേകാൻ പ്രചോദനം
- കണ്ടു നീ!
താനെഴുതുന്നതെന്തുമീ
ലോകത്തി-
ലെങ്ങുമെത്തിച്ചിടാൻ
മുഖപുസ്തകം
മുമ്പിലുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിട്ടുമിത്രനാൾ
മിണ്ടിടാതെയിരുന്നവനാണു
നീ!
നീയെഴുതിടാനായിരുന്നീടുകിൽ
നിന്നിലൂടൊഴുകുന്ന
സന്ദേശങ്ങ-
ളെന്നുമൊന്നു പകർത്താൻ
തുനിഞ്ഞിടിൽ
നിന്നിലും പോസ്റ്റുമാനായ് വരും ഗുരു!
നിന്റെ നിത്യചൈതന്യമാം
സദ്ഗുരു
ചൊന്നതോർക്കുക: നിന്നിൽ
ഉണർന്നിടും
ശക്തിയെന്നെന്നുമായിരം
പൂക്കളായ്
വന്നു പൂക്കും, കൊഴിഞ്ഞിടുമെങ്കിലും
നിൻ കൊഴിഞ്ഞ സ്വപ്‌നങ്ങളിൽ
നിൻ വളം!
എന്നുമെന്നും കിനാക്കൾ
വിരിഞ്ഞിടാൻ
എന്നുമൊക്കെ കൊഴിഞ്ഞുപോയീടണം!!
വേണ്ട വേണ്ട നിരാശ,
നീ പൂമരം!!!
നിത്യവും സ്വപ്‌നസങ്കല്പമായുദി-
ച്ചാദ്യരശ്മിയായ്
ഞാൻ നിന്നിലെത്തിടാം!
നീ പകർത്തിത്തുടങ്ങുക,
സർവതും
ഞാനൊഴുക്കിടാം - നീ
ഗണനാഥനാം!!
No comments:
Post a Comment