അറിയുക,യിങ്ങൊഴുകുന്ന ബോധധാരാ-
നിറവിലതെങ്ങനെ നിർലമാക്കിടാ?മതെന്നും
നെറിവുനിറഞ്ഞൊഴുകീടണം, ഗുരുത്വം
അറിവിനെ വെണ്മയതാക്കി മാറ്റുമൂർജം!
ഗുരു,വരുളെന്നതുപോലെയാ വെളിച്ചം
ഇരുളരുളാക്കിടുമുണ്മ തൻ തെളിച്ചം!
അവിടിവിടുള്ളവയൊന്നുമില്ല, നീയെൻ
കവിതയതായൊഴുകീടുമാത്മസത്യം!!
അനുദിനമിങ്ങനെ നീ കുറിച്ചിടേണം
മനനമിതേവിധ,മിന്നിലാണു ജീവൻ
ചലനമതിൽ നിറയുന്ന നിശ്ചലത്വം!
നിലയിതനശ്വര നിത്യസത്യമല്ലോ!!
അറിയുക,നിന്നുടെ ജീവിതാർഥമെന്നും
അറിവിലലി ഞ്ഞതു നാളെ വന്നിടുന്നോർ
ക്കറിവിലലി,ഞ്ഞവിടന്നുമിന്നിലല്ലാ-
തറിവരുളെന്നിവയില്ലയെന്നു ചൊല്ലൽ!
മതിമതിയെന്നരുളുന്നു നിത്യവും നീ!
ഇതിലെഴുതുന്നതിലൊന്നുമാത്ര,മെന്നും
നിരവധിയുണ്ടു നിറങ്ങളീ രുചിക്കും
സ്വരമതിനും വിവിധാർഥമെന്നുമോർക്കാൻ!
അരുളിലിതൊക്കെയുമൊ,ന്നതുതുണ്മയത്രെ!
നിരവധിയില്ലതു ചിത്തിലുള്ള സത്തിൽ
കരുണ കവിഞ്ഞൊഴുകന്ന ബോധസത്യ-
പ്പൊരു,ളതിലാത്മസുഖാർദ്രവർഷഹർഷം!
എഴുതുകയെന്നുമിതേവിധം നിനക്കീ
കഴിവരുളുന്നതിലർഥമുണ്ടതെന്നോ
ചിലരുടെ ജീവിതസാഗരത്തിലാഴാൻ
അലകളടക്കിയവർക്കു ശക്തി നല്കാം!
No comments:
Post a Comment