ഇനിയുമെനിക്കൊരു മൗനമന്ദഹാസം
കനവിലുണര്‍ന്നുവരും, മനോഹരാര്‍ദ്ര-
സ്മിതമതില്‍ മുങ്ങിയുണര്‍ന്നെണീറ്റിടുമ്പോള്‍
സ്മിതമതുമാത്രമെനിക്കു സത്യമെന്നു കാണും!
ഇതു മതി, യിന്നിതിലേറെയെന്തു വേണം
'മതി മതി'യെന്നതിനര്‍ഥമിങ്ങറിഞ്ഞാല്‍
ചിതിയിലെയത്ഭുതമിന്നറിഞ്ഞുണര്‍ന്നാല്‍
ചതിയിലമര്‍ന്നിടുകില്ലയീ ജഗത്തില്‍!
എഴുതിവരുന്നതറിഞ്ഞിടാത്തൊരെന്നില്‍
ഒഴുകിവരും വെളിപാ,ടിതാണു സത്യ-
സ്മിതലയസംഗമ സംഗ്രഹം, സുഷുപ്തി-
യ്ക്കടിയിലെ സ്വപ്നനദീപ്രവാഹലാസ്യം!
ഇതിനറിയില്ലൊരു ധര്‍മമെന്ത,തര്‍ഥം
വിതറിടുമെന്നുടെ മോക്ഷകാമമാവാം!
അതിലധികം ഹൃദയാര്‍ദ്രഭാവമെന്നെ
പൊതിയുവതിന്നൊഴുകുന്ന രാഗമാവാം!!
അറിവറിവിന്‍പൊരുളായുണര്‍ന്നിടുമ്പോള്‍
നിറവു നിറഞ്ഞ നിതാന്ത നിത്യനിദ്രാ-
ലയ, ലയനാലയ ലാസ്യഭാവമാവാം
സ്വയമിവിടിങ്ങനെയിന്നുണര്‍ന്നിടുന്നു!
''എഴുതുകയ,ല്ലൊഴുകുന്നതിന്‍ സുഖത്തില്‍
മുഴുകുവതെന്തിനു നീ, നിനക്കു നിന്നില്‍
എവിടെയെനിക്കിടമെന്നു തേടിടാന്‍ ഞാന്‍
കവിതയിലൂടൊഴുകാനരുള്‍ തരുന്നു!
അരുളിലുമേറെയകംകുളിര്‍ത്തിടാനെ?-
ന്തതു ചൊരിയുന്നനുകമ്പ,യന്‍പു, മാത്മാ-
വവയിലമര്‍ന്നിടിലേകനായൊരെന്നില്‍
കവിയുവതെന്‍ കവിതാത്മഭാവമാകും!
അറിയുക 'ബുദ്ദു'വിലുള്ള ബുദ്ധനാം നീ
പുറമകമെന്നിവ തമ്മിലന്തരം ഭവിച്ചാല്‍
അറിയുക നീയൊരു ബദ്ധനായി, ബുദ്ധന്‍
നിറമതുസര്‍വമടങ്ങിയാലെയെത്തൂ!''
ഇവിടിവനെന്തിനു ജീവിതം? സ്വയം ഞാന്‍
കവിതയിലൂടെയറിഞ്ഞിടാന്‍ കവിത്വം
കവിയുവതെന്നുമൊഴിഞ്ഞതെന്റെ മായാ-
ഭവ, ഭവസാഗര ബുദ്ബുദാത്മബിംബം!!
''സ്വയമിവിടിങ്ങനെ സംശയിച്ചിടുമ്പൊഴല്ലോ
നിയമയമാദികളോടു ബദ്ധനായ് നീ
നിയതമൊരാത്മരഹസ്യമായതാണു സര്‍വം
നിയതിയിലെന്നറിയാതൊലിച്ചിടുന്നു!
അറിയുക നിന്നിലുമേറെയെന്നിലാം നീ
നിറവിലുണര്‍ന്നൊഴുകുന്നതാം കവിത്വം!
അതിനൊഴുകാനിടമേകിയാല്‍ നിനക്കും
അതിലൊരു ബുദ്ബുദബിന്ദുവായടങ്ങാം
No comments:
Post a Comment